De gemeente Mijdrecht was in vroeger tijden een veendorp, waarvan nagenoeg alles was uitgeveend en vervolgens droog gemaakt. Mijdrecht is gelegen in de noord-west hoek van de provincie Utrecht. Sinds 1989 maakt het met de voormalige gemeenten Vinkeveen en Waverveen en Wilnis deel uit van de toen nieuw gevormde gemeente De Ronde Venen: het oostelijke, aan het stroomgebied van de Vecht aansluitende deel van het gebied tussen Amstelland en Rijnland. Het betreft een cirkelvormig gebied, dat de naam De Ronde Venen verklaart. Tot de gemeente Mijdrecht behoorden de buurtschappen De Hoef, Amstelhoek en Vrouwenakker.

Tot 1940 was de bevolkingsgroei van Mijdrecht bij die van het rijk en de provincie Utrecht achtergebleven. Vanaf dat jaar haalde Mijdrecht de achterstand in, om tussen 1950 en 1981 een veel hoger groeitempo in vergelijking met de landelijke cijfers aan te nemen. In de periode 1941-1960 steeg het inwonersaantal van 4618 *  naar 6938 *  .
Na de droogmaking van de veenplassen in de loop van de tweede helft van de negentiende eeuw vormde het boerenbedrijf de voornaamste bron van inkomsten.
Na 1930 nam de betekenis van de agrarische sector voor de beroepsbevolking aanzienlijk af. De oorzaak hiervan was de opkomst van de industrie, waaraan Mijdrecht voor haar toekomst de voorkeur had gegeven. In het hele Utrechtse weidegebied viel Mijdrecht in 1930 op door de industriële ontwikkeling die er had plaatsgevonden. Aanvankelijk waren de meeste bedrijven in de dorpskom gevestigd, zoals de biscuitfabriek "De Lindeboom", de rijwielzadelfabriek van R.J. Kooi, de kettingkastfabriek van G. den Hertog en de drukkerij van C. Verweij & Zn. In 1930 kampten de bedrijven al met uitbreidingsmoeilijkheden. Dit vormde de aanleiding tot het realiseren van een industrieterrein in de polder Groot Mijdrecht omstreeks 1950, wat in de loop van de jaren steeds is uitgebreid. Vele bedrijven vestigden zich op dit terrein in verband met de gunstige ligging binnen de randstad. Ook in Mijdrecht waren de gevolgen van de in mei 1940 uitgebroken Tweede Wereldoorlog voelbaar, zowel voor de inwoners als het gemeentebestuur. Voedingsmiddelen en kleding waren alleen met bonnen verkrijgbaar, verduisteringsvoorschriften werden uitgevoerd en de identificatieplicht werd ingevoerd.

Omdat de gemeenteraden moesten worden opgeheven kwam de raad van Mijdrecht op 29 augustus 1941 voor het laatst bijeen. De burgemeester en de wethouders waren toen belast met de uitvoering van de taak van de gemeenteraad. Op 3 november 1943 werd burgemeester I. Padmos op grond van een algemene maatregel uit zijn ambt ontslagen en opgevolgd door H.J. Doude van Troostwijk uit Vreeland. Laatstgenoemde werd op 17 april 1945 opgevolgd door P. Heyman, beiden waren lid van de Nationaal Socialistische Beweging. Lang heeft de ambtsperiode van Heyman echter niet geduurd; op 5 mei 1945 kwam er een einde aan de Duitse bezetting. Op die dag werd burgemeester Padmos weer in zijn ambt hersteld. De gemeenteraad kwam op 14 november van dat jaar weer voor het eerst bij elkaar. Er werd een nood-gemeenteraad ingesteld. In 1946 werd de eerste na-oorlogse raadsverkiezing gehouden. Daarmee hervatte de gemeenteraad zijn werkzaamheden. Vanaf 1946 tot aan 1962 hebben als gemeentebestuur gefungeerd: een gemeenteraad van 11 personen (per 1958: 13 personen), waaruit een tweetal wethouders met de burgemeester het college van burgemeester en wethouders vormde. Door de grote industrie-uitbreiding in Mijdrecht na de oorlog is Mijdrecht uitgegroeid van een plattelandsdorp tot een industrieel centrum.