Dit is de vierde webexpositie in de serie over de buitenplaatsen aan de Vecht. Dit keer staat de tuin met al haar ornamenten centraal. De tuin was soms nog belangrijker dan de buitenplaats zelf. De tuinen van de vroege buitenplaatsen (verbouwde hofsteden) waren nuttig en dienden als bleekveld, moestuin of boomgaard. Met de opkomst van de meer statusgerichte buitenplaats kreeg de tuin een sierfunctie. Formele tuinen werden aangelegd in de Hollands classicistische stijl met strakke patronen en duidelijke zichtassen.

Deze stijl ging rond 1680 over in de franse barokstijl, in navolging van de tuinen van de Franse tuinarchitect Le Notre. Rechte zichtassen, vormgesnoeide hagen, een symmetrische aanleg en zichtlijnen die de tuin onderdeel van het landschap maakten kenmerkten deze tuinen. Deze stijl is waarschijnlijk door de uit Frankrijk gevluchte Hugenoot Daniel Marot in de Vechtstreek geïntroduceerd. Beelden, fonteinen, prielen en theekoepels verfraaiden de tuinen.



Tegen 1800 werden deze formele tuinen met hun strakke vormen onder invloed van de Romantiek omgevormd tot Engelse landschapsparken. De rechte lijnen maakten plaats voor gebogen, vloeiende lijnen, een grote variatie aan bomen werd aangeplant, formele rechthoekige vijvers werden vergraven tot natuurlijk gevormde waterpartijen. Zo ontstonden zeer natuurlijk aandoende, maar in feite dus geheel geplande, parken.
Deze ontwikkeling werd niet alleen ingegeven door de veranderende mode en smaak, maar ook door financiële factoren: de Franse tuinen met hun vormgesnoeide heggen waren erg kostbaar in onderhoud.

In de gedigitaliseerde fotocollecties van de aangeslotenen van Vechtsnoer zijn veel mooie en gevarieerde foto’s te vinden rond dit veelzijdige onderwerp. Geniet mee!